ទំនុកពីសៀវភៅរបស់គ្រូចម្រៀង។ ទំនុករបស់ស្ដេចដាវីឌ។ 1 ខ្ញុំយកព្រះអម្ចាស់ជាទីពឹងជ្រក តើអ្នកអាចនិយាយមកខ្ញុំបែបនេះវិញ «ចូររត់ទៅឯភ្នំរបស់ឯង ដូចជាសត្វហើរចុះ?» 2 ដ្បិតមើល៍! ពួកមនុស្សពាលគេយឹតធ្នូ គេដំឡើងព្រួញនៅជាប់នឹងខ្សែ ដើម្បីបាញ់ពីទីងងឹត ចំអស់អ្នកដែលមានចិត្តទៀងត្រង់។ 3 ដ្បិត បើគ្រឹះត្រូវបំផ្លាញ នោះតើមនុស្សសុចរិតនឹងអាចធ្វើអ្វីបាន? 4 ព្រះអម្ចាស់គឺគង់នៅក្នុងព្រះវិហារដែលបរិសុទ្ធ ព្រះនេត្រព្រះអង្គទតមើល ត្របកព្រះនេត្រទ្រង់ពិចារណា មើលពីកូនចៅនៃមនុស្សជាតិ។ 5 ព្រះអម្ចាស់ល្បងលមនុស្សសុចរិត ហើយនិងមនុស្សពាលដែរ តែព្រះអង្គមានព្រះអង្គស្អប់មនុស្ស ដែលចូលចិត្តធ្វើអំពើឃៅរឃៅ។ 6 ព្រះអង្គដាក់ទោសមនុស្សពាល ដោយធ្វើឲ្យមានរងើកភ្លើង និងស្ពាន់ធ័រ បង្អុរចុះមកលើពួកគេដូចជាភ្លៀង ហើយសូមឲ្យខ្យល់ក្ដៅ បក់បោកមកលើពួកគេដែរ។ 7 ដ្បិតព្រះអម្ចាស់ទ្រង់សុចរិត ព្រះអង្គសព្វព្រះហឫទ័យនឹងកិច្ចការណាដែលសុចរិត។ មនុស្សមានចិត្តទៀងត្រង់មុខជាបានឃើញព្រះភ័ក្ត្ររបស់ព្រះអង្គ។