¹ मग कोकराण ते सात शीक्कास महीन एक शिक्का फोडणा ता महे जोहेना, तव्हा चार प्राण्यास्नेपैकी एकाना मेघगर्जनाने [ध्वनी] आवाजानं, ये आसा आखणा, ता महे ऐकणा, ² मग महे जोहेना तर एक 'पांढरा घोडा, आन त्याजवर बसेल स्वार मान्हे नद्र पडणा;त्यान्हेजवळ धनुष्य आस्ताल, मग त्याला मुगुट द्यानाम वना; तो विजय मिळवत मिळवत आझुन विजयवर विजय मीळावाणी निघी गया. ³ त्यान्ह् दुसरा शिक्का फोडणा, तव्हा दुसरे प्राणिन, ये, आसा आखणा, ता महे ऐकणा. ⁴ तव्हा दुसरा 'घोडा 'निघणा;तो 'अग्निवर्ण' आस्ताल आन त्याझवर बसेल स्वारक पृथ्वीवरची शांतता हरण करवानी आन लोकास्कून एक मेकास्ना वध करवानी काम सोपवेल आस्ताल. त्याला मोठी तरवार दिधेल. ⁵ त्यान्ह् तिसरा शिक्का फोडणा, तव्हा तिसरे प्राणिन, ये आसा आखणा, ता महे ऐकणा, मग महे जोहेना, तर एक 'काळा'घोडा;आन त्याझवर बसेल कोणी एक मान्हे नद्र पडणा;त्यान्हे हातम तराजू आस्ताल., ⁶ आन जसा का चार प्राण्यास्ने मधून निघेल वाणी ] आवाज महे ऐकणा, ता आसा; एकृपयाला शेरभर गहू, आन एकरूपयाला तीन शेर जव, त्याल आन द्राक्षरस यास्नी नुसकान करू नको. ⁷ त्यान्ह् चौथा शिक्का फोडणा, तव्हा चौथे, प्राणिन, ये, आसा आखणा, ता महे ऐकणा. ⁸ मग महे जोहेना, तर एक फिकट रंगणा 'घोडा, आन त्याझवर बसेल माणूस मान्हे नद्र पडणा, त्यान्हा नाव 'मृत्यू;आन 'अधोलोक, त्यान्हे पाठोपाठ चालत रह्यीणाल. त्यासाला 'तरवारन, दुष्काळन, मरीन आन पृथ्वीवरचे शवपदासकून माणसासला जीवच मारवानी 'आधीकार पृथ्वीने चौथे भागवर द्यानाम वना. ⁹ त्यान्ह् पाचवा शिक्का फोडणा तव्हा महे वेदिखाली आत्म जोहेना;ते आत्म देवने वचाननेमुळ आन त्यास जी साक्षा दिधेल त्यान्हेमूळ जीवच मारेल लोकास्न आस्तल. ¹⁰ त्यास मोठ्यान आरडी आख्या, 'हे स्वामी'तू पवित्र आन सत्य आसस. तू कव्हर न्यायनिवाडा करणार नाहास आन पृथ्वीवर रह्णारे लोकास्पहीन आम्ह्ने 'रक्ताना सूड ल्हेणार नाहास? ¹¹ तव्हा ते प्रतेकाला एकएक शुभ्र [ढवळ] झगा द्यानाम वना आन त्यासाला आसा आख्वानी वना का, तुम्ह्ने संगतन दास आन तुम्ह्ने भाऊस्स तुम्ह्ने सारखच जीवच मारले जाणार. त्यास्नी संख्या पूर्ण व्हऊसपर्यंत तुम्हू आजून थोडे वेळ विश्रांती ल्ह्या. ¹² त्यान्ह् सहावा शिक्का फोडणा, ता महे जोहेना;तव्हा मोठा भुईकंप व्ह्येना;'सूर्य केसासने बनवेल कपडाने सारखा काळा व्ह्यीना आन सगळा चंद्र रक्ताने सारखा व्ह्यीना; ¹³ अंजीरना झाड मोठे वारान्न हालना म्हणजे त्यान्ह् कच्च फळ जसं खाली पडत तसचं'आकाशमधल तांर 'पृथ्वीवर 'पडणत. ¹⁴ एखांदा पुस्ताक गुंडाळवा तसा आकाश गुंडाळी करी निघी गया आन सगळा डोंगर आन बेट आपआपले जागावरीन सरकायनत[ढळनत] . ¹⁵ पृथ्वीवरच राज आन मोठमोठ अधिकारी, सरदार, श्रीमंत आन बलवान लोकं, सगळ दास आन सगळ स्वांतत्र माणंस, गुहाम्न;आन डोंगरने खडकासमन लपणी; ¹⁶ आन त्यास डोंगरला आन खडकासला आख्या, आम्हावर पडी सिंहासनवर जो बसेल आस, त्यान्हे नजरनेपुढून आन कोंकराणे क्रोधपहीन आम्हाला 'लपव', ¹⁷ कारण त्यान्हे क्रोधना मोठा दिवस वना आस, आन त्यान्हे समोर कोण टिकाव धरयी?