¹ नंतर मय नवा आकाश व नवी पृथ्वी ही पाहीना; पहिला आकाश व पहिली पृथ्वी हे निघी गेलेलं आसनलत आन समुद्रही राहीना नाहा. ² तव्हा मय पवित्र नगरी, नवा यरुशलेम, देवपहिन स्वर्गामधून उतरतानी पाहीना. ती नवरानेसाठी शृंगारलेले नवरीप्रमाण सजवलेली आसनेल; ³ आन मय राजसनमहित आलेली मोठी वाणी ऐकना, ती अशी : पहा, देवना मंडप मनुष्यने जवळ आसं, त्यास्ने बरोबर देव आपली वस्ती करील; ते त्यान लोकं होईत आन देव स्वतः त्यास्नेबरोबर राहील. ⁴ तो त्यास्ने डोळासन सर्व अश्रू पुसी टाकही; हे पुढ मरण नाहा; शोक, रडणा व कष्हे नाहात; कारण पहिल्या गोष्टी व्हई गयात. ⁵ तव्हा राजसनवर बसलेलान आखणा; पाहा, मय सर्व गोष्ट नवीन कर. तो आखणा, लिही; कारण हे वचन विश्वसनीय व सत्य आसत. ⁶ त्यान मला आखणा: झाला! मय अल्फा व ओमेगा, म्हणजी प्रारंभ व शेवट आसं. मय तान्हेलेले जीवनने झराना पाणी फुकट देईन. ⁷ जो कोण्ही विजय मिळव त्याला ह्या गोष्टी वारसान मिळहीत; मय त्यास्ना देव होईल, आन तो मान्हा पुत्र व्हई. ⁸ परंतु भेकड, विश्वास न ठेवणार, अमंगळ, खून करणारं, जारकर्मी, चेटकी, मूर्तिपूजक, व सर्व लबाड माणस यास्ने वाटाला अग्नीना व गंधकना सरोवर येईल; हायच ता दुसरा मरण आसं. स्वर्गीय यरुशलेम ⁹ नंतर शेवटले सात पिडास भरलेल्या सात वाट्या ज्यास हाती घेतल्या आसनल्यात आशे सात देवदूतासपैकी एक देवदूत, येई मान्हे बरोबर बोलना; तो आखणा, ये, नवरी म्हणजी कोकरासनी स्त्री मय तुला दाखव. ¹⁰ तव्हा मय आत्मान संचरीत झालो असता त्यान मला मोठे उंच डोंगरवे नेले, आन पवित्र नगरी यरुशलेम देवपहिन स्वर्गामधून उतरतानी दाखवना. ¹¹ तीन्हे ठाई देवना तेज आसनाल; तिन्ही कांती अतिमोलवान रत्नने सारखी आसनेल; ती स्फटिकने सारखी लखलखणारे यास्फे खडाने सारखी आसनेल; ¹² तिला मोठा उंच तट आसनाल; त्याला बारा वेशी आसनल्यात, आन वेशीने जवळ बारा देवदूत आसनलत. ते वेशीवर नाव लिहलेलं आसनलत; ती इस्त्राएलने संतानासने बारा वंशासनी आसनेल. ¹³ पूर्वत्याव तीन वेशी, उत्तरत्याव तीन वेशी; दक्षिणत्याव तीन वेशी; व पश्चिमत्याव तीन वेशी आसनल्यात. ¹⁴ नगरीने तटला बारा पाय आसनलत, त्यावर कोकराने बारा प्रेषितासन बारा नाव आसनलत. ¹⁵ जो मान्हे संग बोलत आसनाल त्यान्हे जवळ नगरीना, तीन्हे वेशीना व तीन्हे तटना मोजमाप घेवाने साठी सोनाना बोरू आसनाल. ¹⁶ नगरी चौरस आसनेल; तिन्ही लांबी जितकी आसनेल तितकीच तिन्ही रुंदी आसनेल; त्यान नगरीना माप बोरून ल्हीना. ता सहाशे कोस भरणा, तिन्ही लांबी, रुंदी व उंची समान आसनेल. ¹⁷ मग त्यान्ह त्याने तटना माप घेतना, ता माणसासने हातन एकशे चव्वेचाळीस हात भरना; माणसासना हात म्हणजी देवदूतना हात ¹⁸ तिन्हा तट यास्फे रत्नाना आसनाल; आन नगरी शुद्ध काचने सारखी शुद्ध सोनानी आसनेल. ¹⁹ नगरीने तटन पाये वेगवेगळे मुल्यवान रत्नास शृंगारलेलं आसनलत पहिला पाया यास्फे, दुसरा नीळ, तिसरा शिवधातू, चौथा पाच, ²⁰ पाचवा गोमेद, सहावा सार्दी, सातवा लसणा, आठवा वैडूर्य, नववा पुष्कराज, दहावा सोनलसणी, अकरावा याकीथ, बारावा पद्मराग आशे रत्नासना ता आसनाल. ²¹ बारा वेशी बारा मोत्यासन्या आसनल्यात; एकेक वेस एकेक मोतीनी आसनेल. नगरीमधला मार्ग पारदर्शक काचने सारखा शुद्ध सोनाच आसनाल. ²² त्याजमं मंदिर मान्हे पाहणामं वन्हा नाहा; कारण सर्व समर्थ प्रभू देव व कोकरा हेच तिन्ह मंदिर आसनलत. ²³ नगरीला सूर्यचंद्रने प्रकाशानी गरज नाहा; कारण देवने तेजान ती प्रकाशित केलेली आसं; आन हायच कोकरा तिन्हा दीप. ²⁴ राष्ट्र तीन्हे प्रकाशान चालतील आन पृथ्वीवरील राजे आपलं वैभव त्याजमं आणत. ²⁵ तीन्ह्या वेशी दिवसा बंद होणारच नाहा; रात्र तर तय नाहाच. ²⁶ राष्ट्रासना वैभव व प्रतिष्ठा तिजमं आणहित; ²⁷ तिजमं कोणत्याही निषिद्ध गोष्टी आन अमंगळपणा व असत्य आचरणारा इसम यास्ना प्रवेश होणारच नाहा, तर कोकराने जीवनने पुस्तकमं लिहलेले लोकासना मात्र व्हई.