¹ ते नंतर मय दुसरे ऐके देवदूतला स्वर्गामहित उत्तरतानी पाहीना, त्याला मोठा अधिकार आसनाल; आन त्यान्हे तेजान पृथ्वी प्रकाशित व्ह्यनी. ² तो जोरदार वाणीन आखणा, पडनी, मोठी बाबेल पडनी, ती भूतासनी वस्ती व सर्व प्रकारने अशुद्ध आत्मासना आश्रय व सर्व प्रकारने अशुद्ध व ओंगळ पाखरासना आश्रय आशी व्ह्यनी आसं. ³ कारण, तीन्हे जारकर्म बद्दलना क्रोधरुपी द्राक्षरस सर्व राष्ट्र प्यायन आसत; पृथ्वीवरील राजास तीन्हे बरोबर जारकर्म कऱ्या व पृथ्वीवरील व्यापारी तिन्ह आपले विषयभोगास खर्चलेले द्रव्यबळान धनवान व्ह्यनत. ⁴ मग स्वर्गमहित निघलेली दुसरी एक वाणी मय ऐकना; ती आखणी: मान्हे लोकासो, तुम्हू तीन्हे पापना वाटेकरी व्हावा नाहा आन तुम्हाला तीन्हे पिडातील कोणतीही पिडा व्हावा नाहा म्हणी तीन्हेमागून निघा. ⁵ कारण तीन्हे पापासनी रास स्वर्गापर्यंत पोहचनी आसं; आन तिन्ही अनीती देवन लक्षामं लिन्हा आसं. ⁶ जसा तिन्ह दिन्ही तसा तिला द्या; तीन्हे कर्मप्रमाण तिला दुप्पट द्या; तिन्ह प्यालामं जितका ओतनी त्यान्हे दुप्पट तुम्हू त्याजमं ओता. ⁷ जे मानानं तिन्ह आपला गैरव करणी व विषयभोग लिन्ही, ते मानान तिला पिडा व दु:ख द्या; कारण ती आपले मनमं आख, मय राणी व्हयी बसनी आसं; मय काही विधवा नाहा; मय दु:ख पाहणारच नाहा. ⁸ हे मूळ तीन्ह्या पिडा म्हणजी मरण, दु:ख व दुष्काळ एकेच दिवशी येणार, आन ती अग्नीमं जाळी टाकी जाही, कारण तिन्हा न्यायनिवडा करणारा प्रभू देव सामर्थ्यवान आसं. ⁹ पृथ्वीवरील जर राजास तीन्हे बरोबर जारकर्म व विलास कऱ्या ते तीन्हे पिडाने भयमूळ दूर उभ राही तीन्हे जळणाना धूर पाहीत तव्हा तीन्हेकरता रडहीत व उर बडवी घेतील. ¹⁰ ते आखीत अरेरे ! बाबेल हाय मोठी नगरी आसनेल ! बलाढ्य नगरी आसनेल ऐके घटकामं तुला न्यायदंड व्ह्यना आसं. ¹¹ ११ पृथ्वीवरील व्यापारी तीन्हेसाठी रडत व शोक करत; कारण त्यास्ना माल आता कोणी विकत घेत नाहा; ¹² सोना, रूप, मोलवान रत्न, मोत्ये, तागना तलम कापड, जांभळे रंगना कापड, रेशमी कापड, किरमिजी रंगना कापड, सर्व प्रकारन सुगंधी लाकड, सर्व प्रकारन हस्तीदंती पात्र, सर्व प्रकारन अतिमोलवान लाकडासन, पितळन, लोखंडान व संगमरवरी पाषाणनी पात्र; ¹³ दालचिनी, सुगंधी उटणी, धूपद्रव्य, सुगंधी तेल, ऊद, द्राक्षरस, जैतूनना तेल, सपीठ, गहू, गुरे, मेंढर, घोडं, रथ, गुलाम व मनुष्यना जीव हाय त्यास्ना माल कोणी घेत नाहा. ¹⁴ जे फळवफळवीनी तुन्हे जीवला चटक लागणी आसं, ती तुन्हेपहित गयी आसं; आन मिष्टान्ने व विलासन पदार्थ हे सर्व तुजपहिन नाहीस व्ह्यन आसत; ते पुढ कोणाला मिळणारच नाहा. ¹⁵ तीन्हे योगान धनवान व्ह्यलेलं ते पदार्थासन व्यापारी रडत व शोक करत तीन्हे पिडाने भय मूळ दूर उभं रहीत; ¹⁶ आन आखीत, अरेरे, पहा ही मोठी नगरी ! तागन बारीक वस्त्र, जांभळ व किरमिजी वस्त्र पांघरलेल, सोना, मोलवान रत्न व मोत्ये यासं शृंगारलेली नगरी ! ¹⁷ ऐके घटकामं हे इतके संपतीनी राख व्ह्यनी, सर्व तांडेल, गलबतवरून बंदरोबंदरी जाणारं सर्व, आन खलाशी व समुद्रावर जितकं उद्योगधंदा करणार आसनलत तितकं दूर उभं ऱ्हयनत ¹⁸ १८ आन तीन्हे जळणाना धूर पाही ते आक्रोश करत आखणत हे मोठे नगरीने सारखा कोणती नगरी आसं? ¹⁹ त्यासं आपले डोकामं धूळ घाल्या आन, रडत शोक करत व आक्रोश करत, आख्या, अरेर, जिन्हे धनसंपतीन समुद्रामधले गलबतासन सगळ मालक श्रीमंत व्ह्यनत ती मोठी नगरी ! तिन्ही ऐके घटकामं राखरंगोळी व्ह्यनी ! ²⁰ हे स्वर्गा, आहो पवित्रजनासो, प्रेषितासो व संदेष्टासो, तीन्हेविषयी आनंद करा; कारण देवन तिला दंड करी तुम्हाला न्याय दिन्हा आसं ²¹ नंतर ऐके बलवान देवदूतन जाताने मोठे तळीसारखा धोंडा उचलना आन तो समुद्रामं भिरकावि आखणा : अशीच ती मोठी नगरी बाबेल झपाटान टाकली जाही व हे पुढ कधीही सापडणार नाहा; ²² वीणा वाजवणार यास्ना नाद तुझमं हे पुढ ऐकूच येणार नाहा; कसलेही कारागीरीना कोणताही कारागीर तुझमं सापडणारच नाहा; आन जाताना आवाज तुझमं हे पुढ ऐकूच येणार नाहा ²³ दिवाना उजेड तुझमं हे पुढ दिसणारच नाहा; आन नवरानवरीना शब्द तुझमं हे पुढ ऐकूच येणार नाहा; तुन्ह व्यापारी पृथ्वीवरील थोर लोकं आसनलत; ²⁴ आन सर्व राष्ट्र तुन्हे चेटूकन ठकवलं गयत. तिजमं संदेष्टासना, पवित्रजणासना व पृथ्वीवर वधलेले सर्वासना रक्त सापडणा