¹ नंतर स्वर्गमं एक मोठा चिन्ह दृष्टीला पडणा ता हाय: एक स्त्री दिसनी, ती सूर्यतेज पांघरलेली आसनेल आन तीन्हे पायने खाली चंद्र व तीन्हे मस्तकवर बारा ताऱ्यासना मुगुट आसनाल. ² ती गरोदर आसनेल आन वेणा दी प्रसूतीने कष्टान ओरडत आसनेल. ³ स्वर्गामं आजून एक चिन्ह दृष्टीस पडणा ता हाय : पहा, एक मोठा अग्निवर्ण अजगर दिसणा, त्याला सात डोकं व दहा शिंग आसनलत, आन त्यान्हे डोकावर सात मुगुट आसनलत. ⁴ त्यान्हे शेपूटन आकाशमधले तारासपैकी एक तृतीअंश तारे ओढी काढी ते पृथ्वीवर पाडणा; ती स्त्री प्रसूत व्हई तव्हा तिन्हा मुल खाई टाकवा म्हणी तो अजगर ते प्रसवणारे स्त्रीने पुढ उभा आसनाल. ⁵ सर्व राष्ट्रासवर लोखंडी दंडान राज्य करी आसा पुत्र म्हणजी पुंसताना ती स्त्री प्रसवनी; ता तिन्हा मुल देवकड व त्यान्हे राजसनत्याव वर लीजावनी वन्हा. ⁶ ती स्त्री रानमं पळी गयी; तय तिन्हा एक हजार दोनशे साठ दिवस पोषण व्हावा म्हणी देवन तयार केलेलं आसा तिन्हा एक ठिकाण आसं. ⁷ मग स्वर्गमं युद्ध सुरु व्ह्यना; मिखाएल व त्यान्ह दूत अजगरने बरोबर युद्ध करवानी निघनत, आन त्यान्हे बरोबर अजगर व त्यान्ह दूत लढनत; ⁸ तरी त्यास्ना काही चालना नाहा, आन स्वर्गामं त्यास्ना ठिकाणही उरणा नाहा. ⁹ मग तो मोठा अजगर खाली टाकवानी वन्हां म्हणजी सर्व जगला ठकवनारा, जो दियाबल व सैतान म्हणलेला आसं तो जुनाट साप खाली पृथ्वीवर टाकवानी वन्हा. ¹⁰ तव्हा मय स्वर्गामं मोठी वाणी ऐकना; ती म्हणाली: आता आम्ह्ने देवन सिद्ध केलेला तारण, त्यास्ना सामर्थ्य व त्यास्ना राज्य आन त्यान्हे ख्रिस्ताना अधिकार हाय प्रगट व्ह्यन आसत; कारण आम्ह्ने बंधूसला दोष देणारा आम्ह्ने देवने समोर रात्रंदिवस त्यासावर दोषारोप करणारा, खाली टाकवनी वन्हा आसं. ¹¹ त्याला त्यांस कोकराने रक्तमूळ व आपले साक्षीने वचननेमूळ जिंकनत; आन त्यासावर मरवानी पाळी वन्ही तरी त्यासं आपले जीववर प्रीती करणा नाहा. ¹² म्हणी स्वर्गासहो व त्याजमं राहणारासहो, उल्लास करा; पृथ्वी व समुद ह्यावर अनर्थ ओढवना आसं, कारण सैतान आपला काळ थोडा आसं हाय ओळखी अतिशय संतप्त व्हई खाली तुम्हात्याव वन्हां आसं. ¹³ आपुन पृथ्वीवर टाकणा गय आसत आसा पाही अजगरन पुसतानी प्रसवलेले स्त्रीना पाठलाग करणा. ¹⁴ हे स्त्रीन रानमं आपले ठिकाणी उडून जावा म्हणी तिला मोठे गरुडन दोन पंख देवानी आलेलं आसनाल; तय सर्पापहिन सुरक्षित राहत आसतानी एक काळ, दोन काळ व अर्धाकाळ तिन्हा पोषण व्हवानी आसनाल. ¹⁵ मग ते स्त्रीन वाही जावा म्हणी तीन्हे मागोमाग ते सर्पांन आपले तोंडमहीन नदीने सारखा पाणीना प्रवाह सोडणा; ¹⁶ परंतु स्त्रीला भूमीन सहाय्य करणा; तिन्ह आपला तोंड उघडी अजगरन आपले तोंडमहीन सोडलेली नदी गिळी टाकना. ¹⁷ तव्हा अजगर स्त्रीवर रागवना आन देवन आज्ञा पाळणार व येशू विषयी साक्ष देणारं तीन्हे संतानासने पैकी बाकीन जे लोक आसनलत त्यास्ने बरोबर लढाई करवानी तो निघी गया; ¹⁸ आन तो समुद्राने वाळूमं उभा रहीना.