पश्चताप करणाविषयी बोध ¹ तेच वेळेस तय असलेले कित्येकासं त्याला, जे गालीलकरासना रक्त पिलातनं त्यान्हे यज्ञमं मिसळनाल, त्यान्हे विषयी आख्या. ² मग त्यान्ह् त्यासाला उत्तर दी आखणा, हे गालीलकरासं आसा दुखः भोग्या हे वरीन बाकीने सगळे गालीलकरासपेक्षा ते अधिक पापी आसनलत आसा तुम्हाला वाट का? ³ मय तुम्हाला आखं, नाहा; तरी पण तुम्हू पश्चाताप कऱ्या नाहा तर तुम्हा सगळासना त्यास्ने सारखा नाश व्हइ. ⁴ किंवा जे आठरा जणासवर शिलोहामधला बुरुज पडणा आन ते ठार व्हयनत, ते येरुश्लेममं ऱ्हणारे सर्व माणसासपेक्षा अधिक अपराधी आसनलत आसा तुम्हाला वाट कां? ⁵ मय तुम्हाला आखं, नाहा; पण जर तुम्हू पश्चाताप कऱ्या नाहा तर तुम्हा सगळासना त्यास्ने सारखा नाश व्हइ. ⁶ त्यान्ह् हाय दाखला आखणा; कोन्हे एकाना त्यान्हे द्राक्षंमळामं लावलेला एक अंजीरना झाडं आसनाल; त्यावर तो फळ जवानी वन्हां पण त्याला काही आढळणा नाहा. ⁷ तव्हा त्यान्ह् माळीला आखणा, हाय जो, गेली तीन वर्ष मय हे अंजीरवर फळ जवानी येय; पण मला काही आढळं नाहा; ता तोडी टाक; उगाच तेन्ह जागा कजा आड्वावी? ⁸ तव्हा त्यान्ह् उत्तर दिन्हा, महाराज, एवढे वर्ष ता ऱ्हऊ द्या, म्हणजी मय त्यान्हे भोवती खणी खत घालसू; ⁹ मग त्याला फळ वन्हां तर बरा; नाहीतर आपण ता तोडी टाकावा. ¹⁰ तो शब्बाथने दिवसं एके सभास्थानमं शिकवत आसनाल. ¹¹ तव्हा ज्वा, आठरा वर्ष विकारना आत्मा लागलेली एक स्त्री तय आसनेल; ती कुबडी असलेमूळं तिला नीट उभा ऱ्हवाणी येता नाहा. ¹² येशूनं तिला जोही बोलावना आन आखणा, बाई, तू आपले विकारपहिन मुक्त व्ह्यनी आससं. ¹³ त्यान्ह् तिजवर हात ठेवताच ती सरळ व्ह्यनी आन देवना महिमा वर्णू लागणी. ¹⁴ येशूनं शब्बाथने दिवसं रोग बरा करणा म्हणी सभास्थानना अधिकारी संतप्त व्हइ लोकसमुदायला आखणा, ज्यासमं काम करवा म्हणी आसं सहा दिवसं असत; तर ते दिवसंमं यी बरा व्हइ जात जा, शब्बाथने दिवसं येऊ नका; ¹⁵ परंतु प्रभूनं त्याला उत्तर दिन्हा, आहो ढोंग्यास्वो, तुम्हासपैकी प्रत्येकजण आपला बैल किंवा गाढवं शब्बाथने दिवसं ठाणावरीन सोडी पाणीवर ल्हीजात न? ¹⁶ ही तर आब्राहामनी कन्या आसं; ज्वा, यीला सैतानन आठरा वर्ष बांधी ठेवणाल; शब्बाथने दिवसं यीला हे बंधनमहीन सोडवना योग्य नसनाल का? ¹⁷ तो हाय बोलत असता त्यान्ह् सगळ विरोधी फजीत व्हयन आन जे गौरवयुक्त कृत्य त्यासपहिन व्हत ऱ्हयनलत ते सगळासंमूळँ सगळे लोकसमुदायला आनंद व्ह्यना. ¹⁸ ह्याव्रीरीत त्यान आखना देवन राज्य कशाने सारखा आस मय त्याला कशयांनी उपमा देऊ ¹⁹ ता मोहरीने दाणाने सारखा आस ता एके मानुस्न ली आपले मळाम पेरणा मग ता वाढई त्त्याना झाड व्हयना मग आकाशमदल पाखर त्याने फाध्यासम रव्हा लागणत ²⁰ त्यान परत आखणा मय देवने राज्याला कशानी उपमा देऊ ²¹ ता खमिरणे सारखा आस ता एके बायकून ली तीन माप पीठम लपवी ठेवणी त्याने साठी शेवटी त सगळा पिठ फुगई गया ²² तो गावोगाव व खेड्या पाडयासम शिकवत शिकवत यरुश्लेम त्याव चालना ²³ तव्हा कोण्ही एक जनन त्याला आखणा, प्रभुजी, तारणप्राप्त होत असलेलं लोकं थोडं असत की का? ²⁴ त्यान्ह् त्यासाला आखणा, अरुंद दरवाजावार आत जावानी नेटांन प्रयन्त करा; कारण मय तुम्हाला आख, पुष्कळ लोकं आत जावानी जोहित, पण त्यासाला मधी जाता येणार नाहा. ²⁵ घरधनीन उठी दार बंद करणा म्हणजी तुम्हू बाहेर उभं ऱ्हई दार ठोकत आखू लागाल, प्रभुजी आम्ह्ने साठी दार उघडा; तव्हा तो तुम्हाला उत्तर दीही, तुम्हू कह्यलं असत, हाय मला माहित नाहा; ²⁶ तव्हा तुम्हू आखू लागाल, आम्हू तुम्ह्ने समोर खानापिणा कऱ्या, आन तुम्हू आम्ह्ने रस्तावर शिक्षण दिध्या; ²⁷ पण तो आखही, मय तुम्हाला आखं, तुम्हू कह्यलं आसत हाय मला माहित नाहा; आहो, 'सर्व अधर्म करणाऱ्यासवो, तुम्हू मजपहिन लांब व्हा. ' ²⁸ तुम्हू जव्हा आब्राहाम, इसहाक, याकोब व सगळं संदेष्ट यासाला देवने राज्यामं असलेलं व आपणासला बाहेर टाकलेलं जोसाल, तव्हा तय रडणा आन दातखाणा चालही. ' ²⁹ पूर्वपहिन व पश्चिमपहीन', उत्तरपहिन व दक्षिणपहिन लोकं यी देवने राज्यामं बसंहीत; ³⁰ आन ज्वा, जे पहिलं व्ह्यीत आसं काही शेवटलं असत, आन शेवटलं व्ह्यीत आसं काही पहिलं असत. ³¹ तेच घटकाला कित्येक परुशी यी त्याला आख्या, उथीन निघी जा, कारण हेरोद तुम्हाला मारवानी जोत ऱ्हइत. ³² त्यान्ह् त्यासाला आखणा, ते खोकाडला जाई आखा, ज्वा, मय आज व उद्या भूतं काढं व रोग बरं करं, आन तिसरे दिवसं मय परिपूर्ण व्ह्यसु. ³³ तरी मला आज, उद्या, व परवा पुढं गेलेच पाहिजें; कारण येरुश्लेमने बाहेर संदेष्टाना नाश व्ह्यना आसा व्ह्वानी नाहा. ³⁴ यरुशलेमनी स्थिती पाहून केलेला विलाप येरुश्लेमे, येरुश्लेमे, संदेष्टासना घात करणारं व तुजत्याव पाठवलेल्यासला दगडमार करणारं ! जशी कोंबडी आपलं पिल्ल पंखनेखाली एकत्र करं तसा तुन्हे मुलाबाळासला एकत्र करवानी कितीदा मान्ही इच्छा आसनेल, पण तुम्ह्नी इच्छा नसणेल ! ³⁵ ज्वा, तुम्ह्ना घर तुम्हावर सोडेल आसं. ' मय तुम्हाला आखं, 'परमेश्वरने नावंन येणारा तो धन्यवादित, ' आसा तुम्हू आखाल तो पर्यंत मय तुम्ह्ने दृष्टीला दिसणारं नाहा.