प्रभूनी प्रार्थना ¹ मग असा व्ह्यना का, तो ऐके ठिकाणी प्रार्थना करत ऱ्हयनाल; ती त्यान्ह संपवल्यावर त्यान्हे शिष्यसमधले एकानं त्याला आखणा, प्रभुजी जसा योहानन आपले शिष्यासला प्रार्थना करवानी शिकवना तसा आपणही आम्हाला शिकवा. ² त्यान्ह त्यासाला आखणा, तुम्हू प्रार्थना कराल तव्हा आसा आखा: हे पिता, तुन्हां नावं पवित्र मानला जावो; तुन्हां राज्य येवो; ³ आम्ह्नी रोजनी भाकर रोज आम्हाला दे; ⁴ आणि आम्हाला आम्ह्ने पापासनी क्षमा कर, कारण आम्हूही आपले प्रत्येक ऋण्याला क्षमा करत; आणि आम्हाला परीक्षामं आणू नको. ⁵ मग त्यान्ह त्यासाला आखणा, तुम्हांमं असा कोण आसं का त्याला मित्र आशी तो त्याजत्याव मध्यरात्री जाई त्याला आख, मित्रा, मला तीन भाकरी उसन्या दे; ⁶ कारण मान्हा एक मित्र प्रवासवरीन मजत्याव वन्हां आसं आन त्याला वाढवानी मजत्याव काही नाहा; ⁷ आन तो मधून उतर दीही, मला त्रास देऊ नको; आता दार लावेल आसं व मान्ह मुलं मान्हे जवळ झोपेल आसं; मय उठी तुला देऊ शकत नाहा. ⁸ मय तुम्हाला आख, तो त्यान्हां मित्र आसं यान्हेमूळं जरी उठी त्याला देणार नाहा तरी त्यान्हे आग्रह मुळं त्याला पाहिजे तेवढ्या भाकरी तो उठी त्यला दीही. ⁹ मय तुम्हाला आख, माघा म्हणजी तुम्हाला दिला जाही; शोधा म्हणजे तुम्हाला सापडी; ठोका म्हणजी तुम्ह्ने साठी उघडला जाही. ¹⁰ कारण जा कोणी माघ त्याला मिळं, जा कोणी शोध त्याला सापडं, जा कोणी ठोकं त्यान्हे साठी उघडला जाही. ¹¹ तुम्हामं असा कोण बाप आसं का जा, आपले मुलनं मासा माघीतला असता त्याला मासा ना देता साप दीही? ¹² किंवा अंडा माघीतला असता त्याला विंचू दीही? ¹³ तुम्हू वाईट असतानी पण तुम्हाला आपले मुलांसला चांगल्या देणग्या देवानी कळं, तर मग स्वर्गीय पिताने जवळ जे मागत त्यासाला तो किती विशेष करी पवित्र आत्मा दीही? ¹⁴ एकदा तो एक भूत काढत ऱ्हयनाल व ता मुका आसनाल. तव्हा आसा व्ह्यना का, भूत निघल्यावर मुका बोलू लागणा; तेवरीन लोकसमुदायला आश्चर्य वाटणा. ¹⁵ पण त्यामधलं कित्येकांसं आख्या, भूतासना अधिपती जा बालजबुल त्यान्हे साहाय्यान हाय भूतं काढं ¹⁶ आन दुसरं कित्येकजण त्यान्ही परीक्षा जवानेसाठी त्यासत्याव स्वर्गीय चिन्ह मागू लागणत; ¹⁷ परंतु त्यान्ह् त्यासने मनमधल्या कल्पना ओळखी त्यासाला आखणा, आपसामधलं फुट पडलेलं प्रत्येक राज्य ओसाड पडं, आन घरवर घर पडं. ¹⁸ सैतानमं पण फुट पडनी तर त्यान्हां राज्य कसा टिकही? कारण मय बालजबुलने सहाय्यान भूत काढ आसा तुम्हू आखत. ¹⁹ पण मय जर बालजबुलने सहाय्यान भूत काढत आशी, तर तुम्ह्न लोकं कशाने सहाय्यान काढत? यान्हेमूळं तेच तुम्ह्ना न्याय करहीत. ²⁰ परंतु मय जर देवने सामर्थ्यनं भूतं काढत आसं, तर देवना राज्य तुम्हावर वन्हां आसं. ²¹ सशस्त्र व बलवान मनुष्य आपले वाडाना राखाण करत असता त्यान्ही मालमता सुरक्षीत ऱ्हय; ²² परंतु त्यान्हे पेक्षा अधिक बलवान मनुष्य त्याजवर यी त्याला जिंक, तव्हा जे शस्त्रसामग्रीवर त्यान्ह् भिस्त ठेवनाल ती तो ल्ही जाय आन त्यान्ही लुट वाटी टाकं. ²³ जो मला अनुकूल नाहा तो मला प्रतिकूल आसं; आन जो मान्हे संग गोळा करं नाहा तो उधळं. ²⁴ मनुष्य महीन अशुद्ध आत्मा निघणा म्हणजी तो निर्जलस्थळमहीन विश्रांतीना शोध ल्हेत हिडं आन ती ना मिळणी म्हणजी आख, जे मान्हे घर महीन मय निघणा त्याजमं परत जायसू. ²⁵ आन तो आल्यावर ता झडलेला आन सुशोभित केलेला त्याला दिसं. ²⁶ नंतर तो जाई आपले पेक्षा दृष्ट आसं सात आत्मं बरोबर ल्हेय; आन ते आत शिरी त्य ऱ्हत; मग ते मनुष्यानी ती दशा पहिले पेक्षा वाईट व्ह्य. ²⁷ मग आसा व्ह्यना का, तो ह्या गोष्टी बोलत आसतानी लोकसमुदायमधले कोण्ही एक स्त्री त्याला मोठे आवाजमं आखणी, जे उदरनं तुन्हां भार वाह्यना व जे स्तनं तुन्ह चोखनास ते धन्य. ²⁸ तव्हा त्यान्ह आखणा, पण तेपेक्षा जे देवना वचन ऐकत व पाळत तेच धन्य. ²⁹ तव्हा लोकसमुदाय त्यान्हे जवळ एकत्र जमत असता तो आसा आखू लागणा, हाय पिढी दृष्ट पिढी आसं, हाय चिन्ह माघं; परंतु योनाने चिन्हांस शिवाय हिला दुसरा चिन्ह दिला जाणार नाहा. ³⁰ कारण जसा योना निनवेकरासला चिन्ह व्ह्यना तसा मनुष्यना पुत्र हे पिढीला व्हइ. ³¹ दक्षिणकड्नी राणी न्यायकाळी हे पिढीने लोकास्नेबरोबर उठी त्यासाला दोषी ठरवी; कारण शलमोनना ज्ञान ऐकवानी ती पृथ्वीने सीमापहिन वन्ही; आन ज्वा, शलमोनने पेक्षा थोर आसा एक उथी आसं. ³² निनवेनं लोकं न्यायकाळी हे पिढीने बरोबर उभं ऱ्हइ हिला दोषी ठरवीत; कारण त्यासं योनाने उपदेशवरीन पश्चाताप कऱ्या; आन ज्वा, योनाने पेक्षा थोर आसा उथी आसं. ³³ दिवा लावी तळघर किंवा मापने खाली कोण्ही ठेवं नाहा, तर आत येणारासला उजेड दिसावा मन्ही दिवठणीवर ठेवत. ³⁴ तुन्हे शरीरना दिवा तुन्हां डोळा होय; तुन्हां डोळा निर्दोष आसना तर तुन्हां सगळा शरीर प्रकाशमय आसं; सदोष आसना तर तुन्हां सगळा शरीर अंधकारमय आसं. ³⁵ म्हणी तुजमधला प्रकाश अंधार तर नाहा न, हाय जो. ³⁶ तुन्हां सगळा शरीर प्रकाशमय आशी आन त्यान्हां कोणताही भाग अंधकारमय नसही, तर दिवा आपले उज्ज्वल ज्योतीनं तुला प्रकाश मय करं ते प्रमाणं ता पूर्णपणी प्रकाशमय व्हइ ³⁷ परुशी व शास्त्री यास्ना निषेध तो बोलत आसं इतकामं ऐके परुशीन त्याला आपल्यात्याव भोजन करवानी येवानी विनंती करणा, मग तो मधी जाई भो नला बसना. ³⁸ त्यान्ह् भोजनने आधी हातपाय धुतना नाहा आसा जुही परुशीला आश्चर्य वाटणा; ³⁹ परंतु प्रभूनं त्याला आखणा, तुम्हू परुशी ताटवाटी बाहेरून स्वच्छ करत; पण तुम्ह्ना आतमधला भाग जुलूम व दृष्टपणा याजवार भरणा आसं ⁴⁰ आहो निर्बुद्ध माणसासवो, ज्यान्ह बाहेरचा भाग करणा, त्यान्ह् आतमधला भागपण करणा नाहा का? ⁴¹ तर जा आत आसं त्यान्हां दानधर्म करा म्हणजी ज्वा, सगळा तुम्हासला शुद्ध आसं. ⁴² परंतु तुम्हा परुश्यासनी केवढी दुर्दशा व्हणार ! कारण तुम्हू पुदिना, सताप व प्रत्येक भाजी यास्ना द्शांश देत, पण न्याय व देवनी प्रीती याजकड दुर्लक्ष करत; ह्या गोष्टी करवानी आसनाल्यात, व त्या सोड्वानी नसणाल्यात. ⁴³ तुम्हा परुश्यासनी केवढी दुर्दशा व्हणार ! कारण सभास्थानमं श्रेष्ठ आसनं व बाजारमं नमस्कार ल्हेवानी तुम्हाला आवडाय. ⁴⁴ तुम्ह्नी केवढी दुर्दशा व्हणार ! कारण तुम्हू न दिसणारे कबरासने सारखं आसत, त्यान्हे वरून माणसं न समजता चालत. ⁴⁵ तव्हा शास्त्र्यासपैकी कोण्ह एकानं त्याला आखणा, गुरुजी, तुम्हू आसा बोली आम्ह्नीपण निंदा करत. ⁴⁶ त्यान्ह् आखणा, तुम्हा शास्त्र्यासनी केवढी दुर्दशा व्हणार ! कारण वाव्हानी आवघड आसं ओझी तुम्हू माणसासवर लादतं, आन स्वता मात्र एकबोट पण ते ओझासला लावत नाहा. ⁴⁷ तुम्ह्नी केवढी दुर्दशा व्हणार ! कारण तुम्हू संदेष्टासनी थडगी बांधत आन त्यासाला तर तुम्ह्ने पूर्वजासं जीवं माऱ्या ! ⁴⁸ तुम्हू साक्षीदार आसत आन आपले पूर्वजासने कृत्यासला अनुमती देत, कारण त्यासं तर त्यासाला जीवचं माऱ्या व तुम्हू त्यासनी थडगी बांधत. ⁴⁹ हे कारणनेमूळं देवने ज्ञाननं पण आखणा, मय त्यासात्याव संदेष्टं व प्रेषित पाठवसुक, आन त्यासा मधले कित्येकासला ते जीवं माऱ्हीत व कित्येकासला छळीत, ⁵⁰ हेसाठी का, जगने स्तापनेपहिन ते संदेष्टासना रक्त, ⁵¹ म्हणजी हाबेलने रक्तपहिन वेदी व पवित्र स्थान यासामं जे जखऱ्याना घात व्ह्यना त्यान्हे रक्तपर्यंत जा रक्त पडला गया त्यान्हां हिशोब हे पिढीपहिन ल्हीला जावा. होय मय तुम्हाला आख, त्यान्हां हिशोब हे पिढीपहिन लीध्या जाईलच. ⁵² तुम्हू शास्त्र्यासनी केवढी दुर्दशा व्हणार ! कारण तुम्हू ज्ञाननी किल्ली ल्ही गयत, तुम्हू स्वतः आत गयत नाहा व जे आत जात ऱ्हयनलत त्यासाला तुम्हू प्रतिबंध कऱ्या. ⁵³ तो तहीन बाहेर आल्यावर शास्त्री व परुशी त्यान्हे आंगवर रागमं यी त्यान्ह् पुष्कळ गोष्टी विषयी बोलवा म्हणी त्याला डिवचू लागणत; ⁵⁴ आन त्यान्हे तोंडमहीन काही निघल्यावर त्याला बोलणामं धरवा म्हणी ते टपी ऱ्हयनत.