¹ जर मी माणसाची अन् स्वर्ग-दुतायची भाषा बोलीन अन् प्रेम नाई, ठेवीन त मी ठणठण वाजणाऱ्या पितळ व झनझन करणारी आहो, ² अन् जर मी भविष्य -वाणी करीन व सगळ्या भेदायले अन् सगळ्या प्रकारच्या ग्याणले समजीन त मले आत पर्यंत पुरा विश्वास आहे कि अन् मि पाहाडाय्लेहटविण अन् प्रेम नाई ठेवीन त मी काहीच नाई, ³ अन् जर मी आपली पुरी धन संपती भिकाऱ्याइले खाऊ घालीन त अन् आपल शरीर जाऊन टाकल त अन् प्रेम नाई ठेवीन त काहीच लाभ नाई, ⁴ प्रेम धीरज वान आहे अन् कृपाळू आहे,प्रेम भांडण नाई करत,प्रेम मोठेपणा नाई, करत अन् फुगत नाई, ⁵ प्रेम भेद भाव समज नाई करत,आपली भलाई नाई करत,चिळत नाई बेकार नाई मानत, ⁶ बेकार कामान आन्दीत नाई होत,अन् खर्यान होते, ⁷ तो सगळ्या गोष्टी सहन करते,सगळ्या गोष्टी च प्रतीती करते,अन् सगळ्या गोष्टी ची आशा करते अन् सगळ्या गोष्टीत धीरज ठेवते, ⁸ प्रेम कधी अनन्तर देत नाई,भविष्य -वनी समाप्त होऊन जाईन भाष्या असतीन ते समाप्त होऊन जातीन,ज्ञान संपून जाईन ⁹ काऊन कि आपल ज्ञान अर्ध आहे अन् आपली भविष्य -वाणी अर्धी आहे, ¹⁰ पण जवा तो सर्व शिद्ध येईन तवा अर्ध खात्म होईन, ¹¹ जवा मी लहान होतो,तवा मी लेक्या सारखा बोलत जात जाओ लेकरा सारख मन होत लेकरा सारखी समज होती, पण ज्वा जवान झालो तवा सगळ्या गोष्टी सोडून देल्या ¹² आता आपल्याले आर्शात धुनल दुण्ल दिसते,पण त्या वाक्ती अमोर समोर पाहू या वाक्ती माह्य ज्ञान अर्ध आहे,अन त्या वक्ती अश्या पूर्ण पणे घालीन जस घातल्या गेल होत, ¹³ पण आता विश्वास आशा,प्रेम हे तीन टिकणारे हात पण त्याच्यातून सर्वात मोठ प्रेम आहे .