जक्कय ¹ त्यान यरीहोम प्रवेश करणा व त्याजमहित तो पुढ जात आसनाल, ² तव्हा पाहा, जक्कय नावना कोणी एक माणूस आसनाल, तो मुख्य जकातदार आशी श्रीमंत आसनाल ³ येशू कोण आस हाय पहावाणी तो प्रयत्न करत आसनाल पण गर्दीने मूळ त्यान्हा काही चालना नाहा, कारण तो ठेंगणा आसनाल. ⁴ तव्हा तो पुढे धावत जाई त्याला पहावाने साठी उंबरने झाडवर चढना, कारण येशूला ते वाटान जावानी आसनाल. ⁵ मग येशू ते ठिकाणी येताच दृष्टी वर करी आखणा, जक्कय त्वरा करी खाली ये कारण आज मला तुन्हे घर उतरावाणी आस. ⁶ तव्हा त्यान्ह् लगेच खाली उतरी आनंदान त्यान्हा आगतस्वागत करणा. ⁷ हाय पाही सगळ लोकं कुरकुर करू लागणत की, पापी मनुष्याने घर हाय उतरावाणी गया आस. ⁸ तव्हा जक्कयन उभा रही प्रभूला आखणा, प्रभुजी, पहा, मय आपला आर्धा द्रव्य दारिद्र्यासला देय, आन मय अन्यायवार कोणना काही लिन्हा आशी तर ता चौपट परत कर. ⁹ येशून त्याला आखणा, आज हे घरला तारण प्राप्त व्ह्यना आस, कारण हाय पण अब्राहामना पुत्र आस. ¹⁰ कारण मनुष्यना पुत्र हरवलेले शोधवानी व तरावानी आलेला आस. ¹¹ ते ह्या गोष्टी ऐकत असता त्यान्ह त्यासाला एक दाखला आखणा; कारण तो यरूशलेमने जवळ आसनाल, आन देवना राज्य एव्हाच प्रगट होणार आस आसा त्यासाला वाटत आसनाल. ¹² त्यान्ह आखणा, कोणी एक उमराव, आपण राज्य मिळवी परत यावा हे उद्देशान दूर देशी गया. ¹³ त्यान्ह आपले दहा दाससला बोलावना व त्यासाला दहा मोहरा दीना व आखणा, मय येऊस पर्यंत त्याजवर व्यापार करा. ¹⁴ त्यान्हे नगरन लोक त्यान्हा द्वेष करतत म्हणी त्यास त्यान्हे मगोमाग वकील पाठवी आख्या यान्ह आम्हावर राज्य करवा आशी आम्ह्नी इच्छा नाहा. ¹⁵ मग आसा व्ह्यना का, तो राज्य मिळवी परत आल्यावर जे दाससला त्यान्ह पैसा दिन्हाल त्यास व्यापारम का का मिळव्या हाय पाहावा म्हणी त्यान्ह त्यासाला आपल्यात्याव बोलवाणी आखणा. ¹⁶ मग पहिला त्यान्हे पुढ वन्हा व आखणा, महाराज, आपले मोहरासवर मय आजून दहा मोहरा मिळवना आस. ¹⁷ त्यान्ह त्याला आखणा, शाब्बास, भल्या दासा, तू लहानशे गोष्टीमं विश्वासू रहीनास म्हणी दहा नगरासवर वर तुला अधिकार दिलेला आस. ¹⁸ नंतर दुसरान येई आखणा, महाराज आपले मोहरासवर मय आजून पाच मोहरा कमावना आस. ¹⁹ त्यालाही त्यान्ह आखणा, तुलाही पाच नगरासवर अधिकार दिलेला आस. ²⁰ मग आणखी येई आखणा, महाराज हाय पहा आपली मोहर हाय मय रुमालमं बांधी ठेवणाल. ²¹ कारण आपुन करडे असल्यामुळे मला तुम्ह्नी भीती वाटनी; जा आपुन ठेव्या नाहा ता आपुन उचली ल्हेत व जा आपुन पेऱ्या नाहा त्यान्ही कापणी करत. ²² त्यान त्याला आखणा, अरे दृष्ट दासा मय तुन्हेच तोंडवार तुन्हां न्याय कर, मय करडा माणूस आस, जा मय ठेवणा नाहा ता मय उचली ल्हेय व जा मय पेरणा नाहा तय मय कापणी कर, हाय तुला माहित आसनाल का? ²³ मग तुन्ह मान्हा पैसा पेढीवर कजा नाहा ठेवनास नाहा? ठेवणा असता तर मह्या यी ता व्याजने सकट वसूल करता. ²⁴ मग त्यान्ह जवळ उभं आसलेल्यासला आखणा, यांजपहिन ती मोहोर काढी ल्या व ज्यान्हे जवळ दहा मोहरा असत ²⁵ त्याला द्या. त्यास त्याला आख्या महाराज त्यान्हेजवळ दहा मोहरा असत! ²⁶ मय तुम्हाला आख, जे कोणाजवळ आस त्याला दिला जाही, आन ज्यान्हे जवळ नाहा त्यान्हां जा आस ता पण त्यान्हेपहिन घेतला जाही. ²⁷ आता जे मान्हे वैरीने मनमं मय त्यजवर राज्य करवा नाहा आसा आसनाल त्याला ईकड आणा व मान्हेदेखत ठार मारा. ²⁸ ह्या गोष्टी आखी तो वर यरूशलेमत्याव जात असतानी स्वतः पुढ चालत आसनाल. ²⁹ मग आसा व्ह्यना की, ज्याला जैतूनना डोंगर आखत त्यान्हे जवळ असलेले बेथफगे व बेथानी हे गावने जवळ आल्यावर त्यान शिष्यासपैकी दोघासला आसा आखणा, ³⁰ तुम्हू समोरने गावमं जा, म्हणजी तय जाताच ज्यासवर कधी कोणी बसलेला नाहा आसा एक शिंगरू बांधलेला तुम्हाला दिसही, ता सोडी आणा. ³¹ ता कजा सोडत आसा कोणी तुम्हाला कोणी विचारना तर, तर प्रभूला यानी गरज आस, आसा आखा. ³² तव्हा ज्यासाला पाठवनाल ते तय गेल्यावर त्यासाला आखले प्रमाण दिसना. ³³ ता शिंगरू सोडत असता त्यान्हा धनी त्यासाला आखणा, शिंगरू कजा सोडत? ³⁴ तव्हा त्यास आख्या, प्रभूला यानी गरज आस. ³⁵ मग त्यास ता येशूत्याव आन्या, आन आपलं वस्त्र ते शिंगरूवर घाली त्याजवर येशूला बसव्या. ³⁶ आण जसजसा तो पुढ चालना तसतसे लोक आपलं वस्त्र वाटवर पसरत गयत. ³⁷ तो जैतूनने डोंगरवर पोहचताच सर्व शिष्यसमुदाय, जे महानकृत्य त्यास पाहेल आसनाल ते सगळासनेमूळ आनंद करी मोठे आवाजमं देवनी स्तुती करीत आखू लागणत. ³⁸ 'प्रभूने नावन येणारा' राजा 'धन्यवादीत आसो'; स्वर्गमं शांती, आन उर्ध्वलोकी गौरव. ³⁹ तव्हा लोकसमुदाय मधले काही परुषास त्याला आख्या, गुरुजी, आपले शिष्यासला दटवा. ⁴⁰ त्यान आखणा, मय तुम्हाला आख, हे गप बसनत तर दगड ओरडित. ⁴¹ मग तो शहरने जवळ आल्यावर त्यासत्याव पाही त्यान्हेसाठी रडत रडत आखणा, ⁴² जर तू, निदान आज शांतीन्या गोष्टी जाणी लीन्ह्या असत्या तर किती बरा व्हता! पण आता त्या तुन्हे दृष्टीपहिन गुप्त ठेवानी वन्ह्या असत. ⁴³ कारण पुढ तुला आस दिवस येणार आस की त्यजमं तुन्ह शत्रू तुन्हेभोवती मेढेकोट उभारीत व तुला वेढित, तुन्हां चहूकडून कोंडमारा करीत, ⁴⁴ तुला व तुन्हे मुलाबाळासला धुळीस मिळवीत, आन तुझम चीरावर चिरा राहू देणार नाहा; कारण तुजवर कृपादृष्टी केलेला समय तुन्ह ओळखना नाहा. ⁴⁵ नंतर तो मंदिरमं गया व त्यजम जे विक्री करतत त्यासाला तो बाहेर घालवू लागणा; ⁴⁶ आन त्यासाला आखणा, 'मान्हा घर प्रार्थनाना घर व्हई, 'असा शास्त्रलेख आस; पण त्याला तुम्हू लुटारूसनी गुहा कऱ्या आसं. ⁴⁷ तो मंदिरमं दररोज शिक्षण देता; पण मुख्य याजक, शास्त्री व लोकासन पुढारी त्यान्हा घात करवानी जोतत; ⁴⁸ तरी का करवा हाय त्यासाला सूचना नाहा; कारण सगळ लोकं त्यान्हा मन लावी ऐकतत.